Zelf ben ik ook zoekende in deze als maar sneller evoluerende wereld waar alles te is (de laatste tijd
zelfs te veel in het negatieve). Ik wil terug gelukkig worden zoals vroeger met minder zorgen.
Het gezegde dat geld niet gelukkig maakt is bij mij het bewijs. Ik heb gespaard maar geniet niet van mijn zuur verdiende centjes. Ik doe er niets mee, ik weet niet meer waarvoor ik ga werken of geld spaar. Het is een gewoonte geworden om te gaan werken en telkens maar te sparen. Veel tijd heb ik immers niet over om het geld op te doen. Eén doel heb ik wel nog een eigen huis, daar spaar ik wel nog voor, maar het zoeken naar een huis daar heb ik de fut niet meer voor. De fut ontbreekt mij zelfs om na het werk of tijdens het weekend nog wat actiefs te gaan doen zoals sporten of een stevige wandeling in de natuur of in een mooie stad. Het vat is af, ik ben gewoon op.
Van kinds af streefde ik als maar naar hoger en moeilijker ook al kost mij dit veel moeite, nooit koos ik voor de gemakkelijke oplossing. De keuze in het middelbaar tussen een beroeps en een technische richting werd het technische, de keuze tussen direct gaan werken of hoge school werd hoge school en daarna koos ik voor een nog hoger niveau in mijn beroepsleven.
Het type werk en de lange werkdagen vol stress hebben bij mij het voorbij jaar geleid tot een depressie en een mentale break-down waar ik maar niet uit geraak.
Vorige week ben ik een interim kantoor binnengestapt omdat ik iets anders wilde gaan doen. Toen ze mij vroegen wat ik wilde doen, wist ik het niet. Ik weet niet meer wat ik nog graag zou doen. Ik weet alleen dat ik wat vrijer zou willen, meer leven, reizen, er voor de kinderen zijn, minder uren werken, minder stress, minder verantwoordelijkheden...
Toen ik een TV-programma over B&B's zag leek het mij wel tof om dit te gaan doen, ik ben nu op zoek om ergens in die branche halftijds te gaan werken in een B&B. Het lijkt mij wel tof om met vrolijke mensen om te gaan die u dankbaar zijn voor wat je voor hen doet. Meer contact met vriendelijke mensen zou mij deugt doen. Geen mensen meer voor mij die me naar beneden duwen en mijn zelfvertrouwen beschadigen. Ik wil mijn zelfvertrouwen terug opkrikken. Ik ben er van overtuigt dat een beter zelfvertrouwen mijn gezondheid ten goede zal komen.
Er is echter één maar, ik durf de stap niet zetten. Ik heb een half jaar geleden al de stap gezet om te veranderen van werk, dit binnen de zelfde branche en heb ondervonden dat ik zeer veel moeite heb met veranderingen en aanpassen. Ik voel me niet echt goed in mijn vel, maak vaak fouten en ben minder gemotiveerd. Wat moet ik precies doen om terug gemotiveerd te zijn, hoe ontdek ik terug waar mijn ware interesses zijn?
In ieder geval, ik blijf met de vraag zitten wat er nu wel echt bij mij past. Het interim kantoor verwees me door naar de VDAB, De VDAB op zijn beurt kon mij vervolgens niet helpen daar ze blijkbaar enkel werkloze mensen helpen. Wat moet ik nu doen, loopbaan begeleiding volgen. Mij laten testen wat mij wel nog ligt en vooral wat ik mentaal wel aankan?
Zoals het schilderijtje hierboven ben ik als een wrak gestrand en zit ik vast op een eiland waar ik maar niet van geraak. Zijn er mensen die zelf al zoiets als een burn-out of depressie hebben ervaren? Wat hebben jullie gedaan om terug gelukkig te zijn? Zijn er mensen die het radicaal over een andere boeg hebben gegooid? Wat raden jullie mij aan? Laat gerust een bericht na onderaan deze pagina.
Verwante artikels:
Anders gaan leven door een gebeurtenis in je leven
No comments:
Post a Comment