Wetenschappelijk bewezen: 'Wij zijn gemaakt om te luieren in plaats van te gaan werken'.
Valt het u moeilijk om deze eerste week van september op een hogere versnelling over te schakelen en heeft u heimwee naar het meer ontspannen ritme van de vakantie? Ziet u 's ochtends met lede ogen de steeds langer wordende files aan en droomt u van dat plekje in het groen met geen ander Iawaai dan de vogeltjes? Geen wonder: dat is het leven waar voor we gemaakt zijn, meldt Psychologie Magazine. Een leven zonder verplichtingen, haast en files, waar je tijd neemt voor eten, slapen en voor elkaar. Wij zijn ontworpen om blootsvoets over de steppe te rennen en in de zon te luieren. Ons werkende bestaan zoals urenlang achter de computer of in de auto zitten is op zijn zachtst onnatuurlijk te noemen. Tijd voor een pauze dus.
We zijn dus niet lui, gemakzuchtig of gewoon nostalgisch als we naar de vakantie terug verlangen. Het is gewoon de manier van leven die het best bij ons past. Neem nu onze voorkeur voor een rustig plekje in bet groen, dat bergmeertje of bet strand. Niet alleen vinden we dat mooi, we worden er ook rustig en ontspannen van. In een wetenschappelijk experiment zagen proefpersonen eerst een schokkend filmpje waardoor bloeddruk, hartslag en spierspanning toenamen. Vervolgens kregen ze een filmpje te zien met beelden van of stedelijke of natuurlijke omgevingen. Bij mensen die naar natuur scènes hadden gekeken, daalde bet stressniveau weer tot nul. Maar proefpersonen die naar stedelijke scènes hadden gekeken, bleven opgefokt. Kijken naar een natuurlijk landschap vermindert de stress al binnen de tien minuten.
Jammer maar helaas: de meesten onder ons brengen hun tijd door op industrieterreinen en in steden. Vanachter ons bureau is het vaak speuren naar een streepje blauw, en dat terwijl we, volgens omgevingspsychologen, een aangeboren behoefte hebben om uit te kunnen kijken over het landschap. We willen kunnen zien water buiten gebeurt, zodat we vijanden in de gaten kunnen houden. Als dat niet mogelijk is, kunnen we ons daardoor chronisch onrustig voelen, zonder te weten waarom.
Bovendien schreeuwen op dat kantoor zonder uitzicht e-mails, telefoontjes, faxen, printers, post, agenda's, achtergrondgeluiden en collega's de hele dag om onze aandacht. Soms zijn we zelfs een halve dag druk in de weer zonder dat we iets kunnen afmaken. De Amerikaanse psychiater Hallowel heeft onlangs een modern soort concentratiestoornis gesignaleerd: een gevolg van overbelasting van het brein door een teveel aan informatie.
Symptomen zijn: een slechte concentratie, innerlijke onrust en ongeduld. Volgens Hallowel slaat ons brein in paniek als we elke dag proberen meer informatie to verwerken dan mogelijk is.
Voor evolutionaire psychologen is het dus niet verwonderlijk dat we moeite hebben met ons moderne leven. Volgens hen is de architectuur van ons brein sedert het stenen tijdperk nauwelijks veranderd: 99% van onze geschiedenis zijn we jagers-verzamelaars geweest en pas 1 % procent van onze tijd zijn we modern. Te kort om onze hersenstructuren aan to passen. Ons brein is gemaakt voor een mens die buiten leeft, veel beweegt en in kleine gemeenschappen leeft. Van al de rest worden we gestrest en opgefokt.
Goed om weten, maar wat nu? We kunnen toch moeilijk, knapzak over de schouder, opnieuw in kleine groepjes door de steppe gaan zwerven (welke steppe trouwens)? Er dienen rekeningen betaald, afspraken nagekomen, enz. Maar als vakantie zo goed aansluit bij onze oorspronkelijke manier van leven, dan moet het toch mogelijk zijn om vaker vakantie to nemen? En dan bedoel ik niet in de vorm van meer betaald verlof of loopbaanonderbreking - ik hoor de werkgeversorganisaties al zuchten. Wel door vaker de natuur op to zoeken, bijvoorbeeld. Op zo'n fraaie september-avond gaan fietsen in plaats van televisie to kijken. Zorgen voor een dagelijkse portie daglicht. Meer groen in de omgeving. Voldoende rust. En vrienden vaker opzoeken dan ze te bellen of mailen.
10 tips voor minder stress op het werk - Hoe met stress omgaan
Valt het u moeilijk om deze eerste week van september op een hogere versnelling over te schakelen en heeft u heimwee naar het meer ontspannen ritme van de vakantie? Ziet u 's ochtends met lede ogen de steeds langer wordende files aan en droomt u van dat plekje in het groen met geen ander Iawaai dan de vogeltjes? Geen wonder: dat is het leven waar voor we gemaakt zijn, meldt Psychologie Magazine. Een leven zonder verplichtingen, haast en files, waar je tijd neemt voor eten, slapen en voor elkaar. Wij zijn ontworpen om blootsvoets over de steppe te rennen en in de zon te luieren. Ons werkende bestaan zoals urenlang achter de computer of in de auto zitten is op zijn zachtst onnatuurlijk te noemen. Tijd voor een pauze dus.
We zijn dus niet lui, gemakzuchtig of gewoon nostalgisch als we naar de vakantie terug verlangen. Het is gewoon de manier van leven die het best bij ons past. Neem nu onze voorkeur voor een rustig plekje in bet groen, dat bergmeertje of bet strand. Niet alleen vinden we dat mooi, we worden er ook rustig en ontspannen van. In een wetenschappelijk experiment zagen proefpersonen eerst een schokkend filmpje waardoor bloeddruk, hartslag en spierspanning toenamen. Vervolgens kregen ze een filmpje te zien met beelden van of stedelijke of natuurlijke omgevingen. Bij mensen die naar natuur scènes hadden gekeken, daalde bet stressniveau weer tot nul. Maar proefpersonen die naar stedelijke scènes hadden gekeken, bleven opgefokt. Kijken naar een natuurlijk landschap vermindert de stress al binnen de tien minuten.
Jammer maar helaas: de meesten onder ons brengen hun tijd door op industrieterreinen en in steden. Vanachter ons bureau is het vaak speuren naar een streepje blauw, en dat terwijl we, volgens omgevingspsychologen, een aangeboren behoefte hebben om uit te kunnen kijken over het landschap. We willen kunnen zien water buiten gebeurt, zodat we vijanden in de gaten kunnen houden. Als dat niet mogelijk is, kunnen we ons daardoor chronisch onrustig voelen, zonder te weten waarom.
Bovendien schreeuwen op dat kantoor zonder uitzicht e-mails, telefoontjes, faxen, printers, post, agenda's, achtergrondgeluiden en collega's de hele dag om onze aandacht. Soms zijn we zelfs een halve dag druk in de weer zonder dat we iets kunnen afmaken. De Amerikaanse psychiater Hallowel heeft onlangs een modern soort concentratiestoornis gesignaleerd: een gevolg van overbelasting van het brein door een teveel aan informatie.
Symptomen zijn: een slechte concentratie, innerlijke onrust en ongeduld. Volgens Hallowel slaat ons brein in paniek als we elke dag proberen meer informatie to verwerken dan mogelijk is.
Voor evolutionaire psychologen is het dus niet verwonderlijk dat we moeite hebben met ons moderne leven. Volgens hen is de architectuur van ons brein sedert het stenen tijdperk nauwelijks veranderd: 99% van onze geschiedenis zijn we jagers-verzamelaars geweest en pas 1 % procent van onze tijd zijn we modern. Te kort om onze hersenstructuren aan to passen. Ons brein is gemaakt voor een mens die buiten leeft, veel beweegt en in kleine gemeenschappen leeft. Van al de rest worden we gestrest en opgefokt.
Goed om weten, maar wat nu? We kunnen toch moeilijk, knapzak over de schouder, opnieuw in kleine groepjes door de steppe gaan zwerven (welke steppe trouwens)? Er dienen rekeningen betaald, afspraken nagekomen, enz. Maar als vakantie zo goed aansluit bij onze oorspronkelijke manier van leven, dan moet het toch mogelijk zijn om vaker vakantie to nemen? En dan bedoel ik niet in de vorm van meer betaald verlof of loopbaanonderbreking - ik hoor de werkgeversorganisaties al zuchten. Wel door vaker de natuur op to zoeken, bijvoorbeeld. Op zo'n fraaie september-avond gaan fietsen in plaats van televisie to kijken. Zorgen voor een dagelijkse portie daglicht. Meer groen in de omgeving. Voldoende rust. En vrienden vaker opzoeken dan ze te bellen of mailen.
10 tips voor minder stress op het werk - Hoe met stress omgaan
