Anders gaan leven door een gebeurtenis in je leven

Bij mij heeft 'het anders willen gaan leven' een zoektocht geworden om het over een andere boeg te gaan gooien. Ik weet enkel nog niet hoe ik het zal aanpakken. Wat ik wel weet is dat ik van onderstaande negatieve invloeden, gedachten, stress en lichamelijke klachten af wil. PUNT!

Negatieve gedachten
Vaak sluipen negatieve zinnen mijn gedachten binnen. Zoals: 'ik kan het niet meer aan', 'wat moet ik gaan doen', 'ik stop er mee', 'hoe moet het nu verder', 'ik ben op', 'ik kan niet meer'. Dit en nog meer van deze negatieve al omvattende boodschappen dienen uit mijn te verdwijnen en plaats te maken voor meer positieve, gedachten en gevoelens. Dit dient te veranderen in mijn leven, en wel nu meteen want het is 5 voor 12.

Stress, lichamelijke klachten en 'het verkeerde systeem'
De vele stress-situaties, de lichamelijke klachten zoals oorsuizen en hart-kloppingen en geen conditie, depressie en 'het klopt niet meer in mijn hoofd' doen mij nadenken over het leven en hoe het leven nu juist zou moeten verlopen. In ieder geval, het 'systeem', waarin ik mij nu in bevindt, slorpt al mijn energie op. Ik laat ook heel vaak over me heen lopen en niets boeit mij nog. Hopelijk kan ik dit alles wat verbergen voor mijn kindjes want ik wil niet dat ze mij zo zien, en daar heb je dan natuurlijk nog het schuldgevoel die er bijkomt.

Concentratiestoornissen
Het oorsuizen in combinatie met kleine kindjes maakt het mij extra moeilijk om te slapen en om mij overdag goed te concentreren. Je maakt fouten op het werk en weet niet meer of je het nog allemaal aankan. Zo wordt ik nog onzekerder dan ik al was voor ik de oorsuizingen kreeg. Ik weet zelfs niet of ik mijn huidige job nog lang zal volhouden. Bovendien kreeg ik al een aantal keren pijn-steken in mijn hart in combinatie met hyperventileren.

Minder werken, meer genieten
Het klinkt misschien wat negatief maar ik hoop dat ik niet in een grote depressie sukkel, al denk ik dat ik al een heel eind in een lichte depressie zit. Raar want eigenlijk was ik voorheen een zeer positief persoon. Ik probeer wat te genieten van het leven en mijn kindjes maar soms wordt het moeilijk en sluit ik me af van de wereld, dan denk ik bij mezelf, is dit nu het leven? Kan het niet anders? Zou ik minder oorsuizen of depressieve gevoelens hebben als ik wat minder zou gaan werken en meer ga genieten van het leven? Zou het me een groot verschil geluk en levenskwaliteit opleveren als ik even een jaartje uit 'het systeem' stap en even enkel zou doen waar ik nog zin in heb? Zou ik dan wat gelukkiger zijn? Waarom het systeem 'werken, thuis komen, kindjes/huishouden, een uurtje voor de televisie, slapen, veel te vroeg wakker, mij voortslepen naar het werk en tegelijkertijd volledig gestresseerd te zijn, nog voor ik de wagen heb gestart om de kindjes af te zetten op hun bestemming, werken, thuis komen, kindjes...'?

Oproep
Zijn er mensen onder jullie die hun leven radicaal hebben kunnen veranderen zonder de dingen die ze belangrijk vinden te moeten opgeven om toch nog een fantastisch leven te leiden?

Verwante artikels:
Zoekende in het leven (depressie, burn-out)

Zoekende in het leven (depressie, burn-out)

Zelf ben ik ook zoekende in deze als maar sneller evoluerende wereld waar alles te is (de laatste tijd
zelfs te veel in het negatieve). Ik wil terug gelukkig worden zoals vroeger met minder zorgen.

Het gezegde dat geld niet gelukkig maakt is bij mij het bewijs. Ik heb gespaard maar geniet niet van mijn zuur verdiende centjes. Ik doe er niets mee, ik weet niet meer waarvoor ik ga werken of geld spaar. Het is een gewoonte geworden om te gaan werken en telkens maar te sparen. Veel tijd heb ik immers niet over om het geld op te doen. Eén doel heb ik wel nog een eigen huis, daar spaar ik wel nog voor, maar het zoeken naar een huis daar heb ik de fut niet meer voor. De fut ontbreekt mij zelfs om na het werk of tijdens het weekend nog wat actiefs te gaan doen zoals sporten of een stevige wandeling in de natuur of in een mooie stad. Het vat is af, ik ben gewoon op.

Van kinds af streefde ik als maar naar hoger en moeilijker ook al kost mij dit veel moeite, nooit koos ik voor de gemakkelijke oplossing. De keuze in het middelbaar tussen een beroeps en een technische richting werd het technische, de keuze tussen direct gaan werken of hoge school werd hoge school en daarna koos ik voor een nog hoger niveau in mijn beroepsleven.

Het type werk en de lange werkdagen vol stress hebben bij mij het voorbij jaar geleid tot een depressie en een mentale break-down waar ik maar niet uit geraak.

Vorige week ben ik een interim kantoor binnengestapt omdat ik iets anders wilde gaan doen. Toen ze mij vroegen wat ik wilde doen, wist ik het niet. Ik weet niet meer wat ik nog graag zou doen. Ik weet alleen dat ik wat vrijer zou willen, meer leven, reizen, er voor de kinderen zijn, minder uren werken, minder stress, minder verantwoordelijkheden...

Toen ik een TV-programma over B&B's zag leek het mij wel tof om dit te gaan doen, ik ben nu op zoek om ergens in die branche halftijds te gaan werken in een B&B. Het lijkt mij wel tof om met vrolijke mensen om te gaan die u dankbaar zijn voor wat je voor hen doet. Meer contact met vriendelijke mensen zou mij deugt doen. Geen mensen meer voor mij die me naar beneden duwen en mijn zelfvertrouwen beschadigen. Ik wil mijn zelfvertrouwen terug opkrikken. Ik ben er van overtuigt dat een beter zelfvertrouwen mijn gezondheid ten goede zal komen.

Er is echter één maar, ik durf de stap niet zetten. Ik heb een half jaar geleden al de stap gezet om te veranderen van werk, dit binnen de zelfde branche en heb ondervonden dat ik zeer veel moeite heb met veranderingen en aanpassen. Ik voel me niet echt goed in mijn vel, maak vaak fouten en ben minder gemotiveerd. Wat moet ik precies doen om terug gemotiveerd te zijn, hoe ontdek ik terug waar mijn ware interesses zijn?

In ieder geval, ik blijf met de vraag zitten wat er nu wel echt bij mij past. Het interim kantoor verwees me door naar de VDAB, De VDAB op zijn beurt kon mij vervolgens niet helpen daar ze blijkbaar enkel werkloze mensen helpen. Wat moet ik nu doen, loopbaan begeleiding volgen. Mij laten testen wat mij wel nog ligt en vooral wat ik mentaal wel aankan?

Zoals het schilderijtje hierboven ben ik als een wrak gestrand en zit ik vast op een eiland waar ik maar niet van geraak. Zijn er mensen die zelf al zoiets als een burn-out of depressie hebben ervaren? Wat hebben jullie gedaan om terug gelukkig te zijn? Zijn er mensen die het radicaal over een andere boeg hebben gegooid? Wat raden jullie mij aan? Laat gerust een bericht na onderaan deze pagina.

Verwante artikels:
Anders gaan leven door een gebeurtenis in je leven